Halloween Wedstrijden winnaars

Settlers Halloween Verhaal

Citaat:

Het is donker, de rekruten en boogschutters lopen langzaam verder onder begeleiden van hun generaal. Ze zijn op weg naar hun volgende strijd. Ze kijken goed om zich heen en stap voor stap komen ze dichterbij de pompoenvelden. De rekruten slaan met hun blinkende bronzen zwaarden het struikgewas weg. Grote enge spinnen vallen uit hun webben. Er klinkt een vreemd gefluister. Ze kijken angstig om hen heen, zouden het de geesten zijn van de gesneuvelden? Er is niets te zien heel voorzichtig lopen de soldaten verder, de takken van de bomen kraken. Opeens horen ze een soort geplof net of er steeds iets op de grond valt. De soldaten stoppen, het geluid komt steeds dichterbij, maar er is nog niets te zien alleen wat struikgewas enkele meters voor hun. Het gefluister en plofgeluid worden steeds luider.
Aan de andere kant van het struikgewas zijn de settlers hard aan het werk, het is tijd om de pompoenen te oogsten. Ze brengen de pompoenen een voor een naar het pakhuis. Zij horen het angstaanjagende gefluister en geplof ook. Ze hebben geen tijd om bang te zijn de pompoenen moeten snel geoogst worden. Plots houd het geplof en gefluister op.
De soldaten trekken verder, enkele van hen beven wat. Ze lopen langs de pompoenvelden en groeten de mannen die hard aan het werk zijn. Ze zijn bijna bij het bandietenkamp.
Nog enkele meters en de soldaten zijn bij het bandietenkamp. De rekruten trekken hun blinkende bronzen zwaarden en rennen op het kamp af. De boogschutters spannen hun bogen. De schooiers en stenengooiers vechten terug. Er klinkt gekletter van zwaarden, pijlen zoefen door de lucht. Genadeloos doden de soldaten iedereen die voor hen voeten komt. De soldaten hebben gewonnen. ze nemen hun buit, gewonden en gesneuvelden mee terug naar huis. Thuis aangekomen worden gewonde soldaten verzorgt. De settlers begraven met gezang hun gesneuvelden. De kerkklokken luiden voor elk soldaat die is gesneuveld.
De geesten dwalen over de velden, sommige zweven en sommige stampen luid op de grond. Ze fluisteren zacht, nu zijn er zelfs enkele die gillen en er is er af en toe een die lacht.
Dagen later klinkt er nog steeds het gefluister en geplof. Toch is er iets verandert, er klinkt nu ook luid gegil en gelach. De settlers die hard aan het werk zijn weten dat het geesten zijn die misschien in hun lichamen willen treden. Ze zijn bang en besluiten de pompoenen uit te hollen en enge gezichten eruit te snijden. Ze stoppen er een kaarsje in en zetten het voor de deur. De settlers trekken lelijke oude vodden aan, zo willen de geesten natuurlijk geen bezit van hen nemen. Ze nemen de pompoenen mee de straten op en ze versieren hun dorp met de kleuren zwart, groen, rood, blauw, paars en oranje.
De geesten dwalen door het dorp nergens zien ze iemmand waarvan ze bezit kunnen nemen. Ze gillen, fluisteren, stampen en lachen nog steeds. Ze doorzoeken elk woning en elk gebouw naar een geschikte settler, maar er is niemmand. ze verduisteren alles op hun pad. Boos en verwart keren ze terug naar hun graven.
De settlers luisteren, ze horen geen geplof, gestamp, gegil en gelach meer het is voorbij. Er kunnen weer settlers klaar gemaakt worden voor de strijd. De anderen gaan weer hard aan het werk en volgend jaar... doen ze het weer precies zoals dit jaar.